Θλίψη, οργή και μετά τι;
Από το Πρόβατο όχι Αρνί
Το δικαστήριο απέρριψε κατά πλειοψηφία την αίτηση αναστολής της Ηριάννας…
Πρώτο αίσθημα θλίψη.
Θλίψη γιατί σκέφτομαι πώς είναι να είσαι εκεί και να το ακούς και να σου λένε “δε θα βγεις, κορίτσι μου εμείς αποφασίζουμε, δε θα βγεις”. Θλίψη γιατί τα πόδια δεν αντέχουν πάντα, λυγίζουν κάτι φορές όταν το βάρος στους ώμους είναι άδικο και τεράστιο. Θλίψη γιατί η καρδιά, το στομάχι, δεν έχουν σίγουρα όρια στον πόνο. Κι είναι σήμερα, ετούτος ο πόνος κορίτσι μου, τόσο μεγάλος. Μακάρι να δείξεις πάλι θηρίο και μακάρι όλοι να μη μείνουμε στα λόγια και να σταθούμε πλάι σου όπως σου πρέπει.
Δεύτερο αίσθημα οργή.
Οργή για κάποιους που υπερασπιζόμενοι μια τυφλή θεά εθελοτυφλούν και δικάζουν κατά πώς την εξουσία τους συμφέρει. Ελευθερώνουν αποδεδειγμένα χρυσαυγίτες δολοφόνους, καταχραστές, λαμόγια, ναρκέμπορους, παλιανθρώπους και κρατάν αναπόδεικτα ή φτιαχτά αποδεδειγμένα στη φυλακή ανθρώπους για τις ιδέες και τα αισθήματά τους. Οργή για μια εξουσία που δεν ελέγχεται από κανέναν, που μπορεί να αποφασίσει για το μαύρο ακόμη κι εκεί που τα πάντα ουρλιάζουν για το λευκό. Οργή για μια δίκη καφκικά στημένη, για μια υπόθεση οργουελικά προβλέψιμη, για ένα σενάριο με τηλεοπτική εκδραμάτιση και προπληρωμένο τελευταίο επεισόδιο. Οργή για το σκεπτικό ότι το κορίτσι είναι επικίνδυνο αν αφεθεί ελεύθερο γιατί κρίνεται ικανό για τέλεση νέων εγκλημάτων. Νέων όπως… τα παλιά. Να πάρει το διδακτορικό της, να συνεχίζει τη σχέση της με αναρχικό αθώο σε κάθε κατηγορία που του είχε προσαχθεί, να σκέφτεται…
Τρίτο αίσθημα ποιο;
Μετά τη θλίψη και μετά την οργή τι θα ανέβει; Σκεφτόμενος πόσο κοντά είμαστε ξανά σε μαύρες εποχές που αρκούσε απλά να ήσουν κομμουνιστής για να μην ξαναδείς την οικογένειά σου, τι είναι αυτό που θα επικρατήσει; Καμιά πόρτα δεν είναι καλά σφαλισμένη, καμιά ζωή δεν είναι ήσυχη, σίγουρη, κανένας μας. Αν βρεθείς στο λάθος για αυτούς τόπο, αν φιλήσεις τον λάθος για αυτούς άνθρωπο, αν μπεις στο λάθος γι’ αυτούς αυτοκίνητο, τους είναι πολύ εύκολο να διαλύσουν τις μέρες σου. Τους είναι πολύ εύκολο χάριν δικού σου -αλλά κυρίως των υπολοίπων, των πολλών-παραδειγματισμού να σε φυλακίσουν για δύο, τρία, πέντε χρόνια χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη, χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχές. Αυτοί οι τύποι κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια ξέροντας ότι κάποιοι εξαιτίας τους είναι χωρίς λόγο κανένα πίσω από τοίχους, πίσω από κάγκελα. Ότι κάποιοι για καιρό τον μόνο κόσμο που θα μπορούν να δουν θα είναι αυτόν που θα σκέφτονται, αυτόν που θα ζωγραφίζουν, αυτόν που θα φαντάζονται.
Μίσος. Τους μισώ άγρια. Αυτό είναι το τρίτο μου αίσθημα.
Υγ. Μαζί με την Ηριάννα βρισκόταν κι ο Περικλής. Η καταδίκη ίδια. Τα παραπάνω όμοια ισχύουν και για αυτόν.
*Το σκίτσο είναι της Μαΐτας Χατζηιωαννίδου.
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
