Τι είναι ο απολογητισμός του βιασμού;
Ο απολογητισμός του βιασμού είναι όταν κάποιος λέει ότι ένας βιασμός δεν είναι πραγματικά βιασμός ή ότι ο βιασμός δεν είναι πραγματικά τόσο κακός ή κάνει τον απαράδεκτο ισχυρισμό ότι η καταγγελία του βιασμού είναι ψέματα… ή ισχυρίζεται ότι οι κατηγορίες βιασμού γενικά είναι συχνά αναληθείς και δεν πρέπει να ληφθούν σοβαρά. Στην πραγματικότητα οι περιπτώσεις καταγγελίας βιασμών που δεν πραγματικά βιασμοί είναι περίπου 1-2%, όσο και για όλα τα άλλα εγκλήματα.
Επειδή ο απολογητισμός του βιασμού είναι τόσο διαδεδομένος, τα θύματα βιασμού συχνά δεν λένε σε κανέναν για το βίωμα τους επειδή ξέρουν ότι είναι απίθανο να γίνουν πιστευτές. Εξαιτίας αυτού, το θύμα δεν λαμβάνει την υποστήριξη που χρειάζεται από την οικογένεια, τους φίλους, τους γιατρούς και την αστυνομία, και αυτή η έλλειψη υποστήριξης κάνει ακόμη πιο δύσκολο το να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Η απολογία του βιασμού κυριολεκτικά καταστρέφει ζωές. Επιπλέον, ο απολογητισμός του βιασμού προωθεί τον βιασμό, επειδή πρακτικά λέει στους βιαστές ότι τα θύματά τους είναι ουσιαστικά απίθανο να το πουν και να τα πάρουν σοβαρά υπόψη.
Μερικά παραδείγματα απολογητισμού του βιασμού:
Δεν βιάστηκε πραγματικά, σκαρφίστηκε τις κατηγορίες.
Δεν βιάστηκε πραγματικά – απλώς άλλαξε γνώμη.
Δεν ήταν πραγματικά βιασμός επειδή το θύμα ήξερε τον βιαστή/ήταν η φίλη ή η σύζυγος του βιαστή.
Δεν ήταν πραγματικά βιασμός επειδή ο βιαστής δεν χρησιμοποίησε βία.
Δεν ήταν πραγματικά βιασμός επειδή το θύμα δεν το είπε αμέσως.
Δεν ήταν πραγματικά βιασμός επειδή το θύμα φορούσε μια κοντή φούστα/είχε μια φήμη «εύκολης»/είχε φλερτάρει με τον βιαστή νωρίτερα/είχε κάνει σεξ με τον βιαστή παλιότερα/ήταν φιλική προς τον βιαστή μετά.
Οι απολογητές του βιασμού έχουν συχνά στο μυαλό τους μια αντίληψη που μου αρέσει να αποκαλώ Πρότυπο του Βιασμού: αυτό είναι ένα σενάριο στο οποίο μια γυναίκα περπατά μόνη τη νύχτα και ένας ξένος της επιτίθεται, την χτυπά και την βιάζει. Το θύμα το καταγγέλλει αμέσως στην αστυνομία και ζητά την απόδοση δικαιοσύνης. Κάθε φορά που ο απολογητής του βιασμού ακούει ότι μια γυναίκα βιάστηκε, συγκρίνει την εμπειρία του θύματος με το φανταστικό Πρότυπο του Βιασμού που έχει στο μυαλό του. Εάν η εμπειρία του θύματος ταιριάζει τότε θεωρείται άξια συμπάθειας και υποστήριξης, αν όχι ο απολογητής του βιασμού θα απορρίψει την εμπειρία της και θα της πει ότι «δεν ήταν βιασμός στη πραγματικότητα».
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι στην πραγματικότητα μικρό ποσοστό μόνο των βιασμών συμβαδίζει με το σενάριο του Πρότυπου του Βιασμού. Συχνά το θύμα γνωρίζει τον δράστη, συχνά ο δράστης χρησιμοποιεί εκφοβισμό ή αλκοόλ ή άλλα ναρκωτικά και όχι φυσική βία και συχνά το θύμα είναι ιδιαίτερα σοκαρισμένο ή/και φοβισμένο για να προβάλλει φυσική αντίσταση. Μερικές φορές ένα άτομο που έχει βιαστεί δεν συμπεριφέρεται με τον τρόπο που θα περίμενε κανείς: μπορεί να είναι σε κατάσταση σοκ, μπορεί να βιώνει γνωστική ασυμφωνία όπου το μυαλό τους δεν θα του επιτρέπει να καταλάβουν τι του έχει συμβεί ως μηχανισμό άμυνας, ή μπορεί να προσπαθεί να κανονικοποιήσει την εμπειρία του ως στρατηγική αντιμετώπισης.
Απλά για την αναφορά: ο μόνος ορισμός του βιασμού που έχει νόημα είναι αυτός: ο βιασμός είναι σεξ χωρίς συναίνεση. Αυτός μπορεί να μην είναι ο νόμικος ορισμός του βιασμού σε όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά για μένα είναι ξεκάθαρο ότι αυτός είναι ο μόνος ηθικά ορθός ορισμός. Ένα άτομο που υποστηρίζει ότι βιασμός που ταιριάζει μόνο με το σενάριο του Πρότυπου του Βιασμού είναι «πραγματικός βιασμός» είναι ένας απολογητής του βιασμού, αφού έτσι αγνοούν και φιμώνουν εκατομμύρια θύματα βιασμού.
Μερικά παραδείγματα από απολογίες βιασμού αναφορικά με την υπόθεση του Julian Assange:
– Όλο το πλαίσιο του «σεξ από έκπληξη». Η φράση «σεξ από έκπληξη» βάζει ένα όμορφο, γυαλιστερό περιτύλιγμα γύρω από την άσχημη πραγματικότητα του ότι αν αγγίξεις ένα άτομο που κοιμάται (και έτσι δεν έχει συναινέσει) με σεξουαλικό τρόπο, είναι σεξουαλική επίθεση.
– Όλη η ρητορεία ότι «συνελήφθη επειδή δεν φορούσε προφυλακτικό». Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο Assange συνελήφθη επειδή η σύντροφός του απέσυρε τη συγκατάθεσή της για σεξ αλλά εκείνος συνέχισε να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της. Αυτό είναι βιασμός. Ότι απέσυρε τη συγκατάθεσή της επειδή δεν φορούσε προφυλακτικό είναι άσχετο.
– Το άρθρο της Naomi Wolf «Στα δίχτυα της παγκόσμιας αστυνομίας των ραντεβού», στο οποίο ισχυρίστηκε, δίχως κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι οι κατήγοροι του Julian Assange κατασκεύασαν τις κατηγορίες επειδή ήταν θυμωμένες που δεν τις είχε πάρει ξανά τηλέφωνο.
– Ο ισχυρισμός του Michael Moore, δίχως κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι οι κατηγορίες ήταν «βλακείες».
Ο απολογητισμός του βιασμού είναι μέρος της Κουλτούρας του Βιασμού: μια κουλτούρα που διευκολύνει τον βιασμό. Μια άλλη εκδήλωση της κουλτούρας του βιασμού είναι η τιμωρία του θύματος, κάνοντας πολλές αβάσιμες κατηγορίες εναντίον τους δημόσια. Δυστυχώς, οι κατήγοροι του Assange το βιώνουν τώρα. Αυτή η δυσφήμιση των θυμάτων το κάνει λιγότερο πιθανό μελλοντικά θύματα να μιλήσουν, και έτσι θα προστεθούν στο ήδη υπάρχον δίχτυ ασφαλείας που παρέχει η κοινωνία μας στους βιαστές.
Παρά το γεγονός ότι ο βιασμός συχνά υποβιβάζεται ως προσωπικό πρόβλημα χωρίς ευρύτερο πολιτικό νόημα, το γεγονός ότι 1 στις 6 γυναίκες θα βιώσει σοβαρή σεξουαλική επίθεση κατά τη διάρκεια της ζωής του δείχνει ότι ο βιασμός είναι μια μορφή συστηματικής καταπίεσης. Ακριβώς όπως το γεγονός ότι η αστυνομία σταματά και κάνει έλεγχο, χτυπά και συλλαμβάνει μαύρους, είναι μια εκδήλωση ρατσισμού στην κοινωνία μας, το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν μια στις έξι πιθανότητες να βιαστούν και το γεγονός ότι έχουμε ένα ολόκληρο σύστημα απολογισμού του βιασμού και ενοχοποίησης των θυμάτων για να διασφαλιστεί ότι δεν θα αλλάξει το σύστημα, δείχνει ότι ο βιασμός είναι μια εκδήλωση του έμφυτου, συστηματικού μίσους της κοινωνίας μας εναντίον των γυναικών. Με αυτή την πολιτική κατανόηση του βιασμού, γίνεται σαφές ότι όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι έχουν καθήκον να ενημερώνονται για το βιασμό και να παλεύουν για την καταστροφή της κουλτούρας της απολογίας του βιασμού και της ενοχοποίησης των θυμάτων, που συνεχίζει να κάνει τον βιασμό πολύ πιθανό.
ΠΗΓΗ:https://www.provo.gr
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
