Τι συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια στην Ινδία;
Το παρακάτω κείμενο από την «αυτοδιαχειριζόμενη τράπεζα σπόρων, Σπόροι Ελευθερίας» το αλιεύσαμε από τα social media και το αναπαράγουμε αυτούσιο.
ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ
Τι συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια στην Ινδία; Γιατί εκατομμύρια αγρότες σταμάτησαν να παράγουν προκαλώντας αλυσιδωτές οικονομικές και κοινωνικές αντιδράσεις; Αντιδράσεις που δυστυχώς στο μεγάλο τους μέρος καλύπτονται από το προσωπείο της πανδημίας. Όμως σίγουρα θα πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη, δυσφορία και έντονο προβληματισμό όροι όπως βιοπειρατεία, οικοφασισμός, πνευματικά δικαιώματα και δικαιώματα πατέντας πάνω στους σπόρους και την καλλιέργειά τους. Γιατί όλοι αυτοί οι γεωργοί στις Ινδίες επαναστατούν, βασανίζονται και καταριθμούν νεκρούς από την βία της ίδιας τους της κυβέρνησης; Γιατί όλη αυτή τη μάχη για το δικαίωμά τους στους παραδοσιακούς σπόρους και την παραδοσιακή καλλιέργεια; Γιατί το κράτος να σκοτώνει ανθρώπους για αυτόν τον λόγο; Είναι καιρός τώρα που το ψάχνουμε. Η έρευνα ξεκίνησε από τη συνταγματική αλλαγή που έγινε στο Εκουαδόρ ως η πρώτη χώρα που νομοθέτησε πάνω στα δικαιώματα της φύσης. Ακούγεται πολύ ωραίο, αλλά ψάχνοντας βρήκαμε πως τα δικαιώματα της φύσης εκεί είναι τα δικαιώματα του φυσικού αερίου και τα δικαιώματα των εταιριών που εκμεταλλεύονται τη φύση. Με αποτέλεσμα οι νόμοι αυτοί να αφαιρούν το δικαίωμα των ιθαγενών να ζούνε στα δάση τους ώστε αυτά να μένουν αποκλειστικά στα χέρια των εταιριών για στυγνή εκμετάλλευση. Αυτή λοιπόν είναι η αρχή που έκανε η ανθρωπότητα για τα δικαιώματα της φύσης. Χωρίς ποτέ κανείς να έχει μιλήσει πραγματικά για τα δικαιώματα της φύσης και των ανθρώπων της φύσης. Σποροφύλακες δολοφονήθηκαν εκεί, για το έργο και την δράση τους.
Κι αν με ευκολία πούμε πως αυτά είναι τριτοκοσμικά πράγματα θα έχουμε κάνει λάθος γιατί η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός και η σύγκλιση των κόσμων πραγματοποιείται με υπερταχύτατους ρυθμούς ωφελημένη στο έπακρον από τα κοινωνικοοικονομικά συμπτώματα της πανδημίας. Το Εκουαδόρ και οι Ινδίες δεν είναι τόσο μακριά όσο εκ πρώτης όψης μπορεί να φαίνονται. Είναι το νομικό προηγούμενο που δημιουργείται στους κόλπους της μεγάλης πια κοινωνίας μας. Είναι η κερκόπορτα από την οποία μπαίνουν οι πολιορκητές της ελευθερίας και των δικαιωμάτων μας. Τα οποία εμείς εδώ, κατά το πλείστον, ακόμα τα θεωρούμε αυτονόητα, χωρίς όμως κανείς να τα έχει κατοχυρώσει. Ποια λοιπόν είναι τα δικαιώματα της φύσης και των ανθρώπων της; Το να αποκλειστούν οι παραδοσιακοί σπόροι και οι καλλιέργειες τους; Το να μην μπορούν να διατεθούν τα αγαθά αυτά; Να θεωρείται ως έγκλημα ως προς την ασφάλεια της ανθρωπότητας κάτι τέτοιο; Το να μην μπορούμε να ζήσουμε αν θέλουμε στο δάσος, γιατί το δάσος δεν είναι ιδιοκτησία μας, όταν όμως μπορούν να το εμπορεύονται κάποιοι; Το να μην μπορούμε να καλλιεργήσουμε τους σπόρους μας όταν κάποιοι μπορούν να τους πάρουν στα εργαστήριά τους και να επέμβουν πάνω τους για να τους εμπορευτούν; Αυτή λοιπόν είναι η λογική του νέου πολιτισμικού μοντέλου στο όνομα της ασφάλειάς μας. Κι αν εσείς νιώθετε τώρα ασφαλείς μπορείτε να σκρολάρετε παρακάτω. Εμείς θα συνεχίσουμε να το ψάχνουμε. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους γεωργούς της Ινδίας και σε όλους τους σπορίτες του κόσμου.
Αυτοδιαχειριζόμενη τράπεζα σπόρων
ΣΠΟΡΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
