“Το όνομά μου είναι Ντάνιελ Μπλέικ ……….. και απαιτώ να μου φέρεστε με σεβασμό
«Δεν είμαι πελάτης, δεν είμαι αγοραστής ούτε χρήστης υπηρεσιών. Δεν είμαι φυγόπονος, τζαμπατζής, ζητιάνος, αλλά ούτε και κλέφτης. Δεν είμαι ένας εθνικός αριθμός ασφάλισης ούτε ένα στίγμα σε μια οθόνη. Πλήρωσα τις υποχρεώσεις μου και με το παραπάνω, και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Δε ζητώ ειδική μεταχείριση και κοιτώ τους γείτονες στα μάτια. Δε δέχομαι ούτε ζητώ ελεημοσύνη. Το όνομά μου είναι Ντάνιελ Μπλέικ. Είμαι άνθρωπος, όχι σκύλος. Και ως άνθρωπος διεκδικώ τα δικαιώματά μου και απαιτώ να μου φέρεστε με σεβασμό.»
Αριστουργηματική κραυγή αγωνίας του μεγάλου Ken Loach,σε σενάριο Paul Laverty, για το σύγχρονο αστικό κράτος, που αποσύρεται από την κοινωνική του αποστολή και στρέφεται αποκλειστικά στην επιτήρηση και καταστολή για την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και των ελίτ.
Από κράτος πρόνοιας και δικαίου έχει εξελιχθεί σε δυνάστη των πολιτών.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το ζητούμενο, Αντίσταση και Αλληλεγγύη η μέθοδός μας. Θεωρώ ότι η βραβευμένη αυτή ταινία αποτελεί τον πλέον επίκαιρο, αιχμηρό σχολιασμός για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Σπεύσατε στους κινηματογράφους!!!Καλή σας μέρα, καλή εβδομάδα..
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
