Το βελούδινο Διαζύγιο Του Μανόλη Κωνσταντάκη
Ναι, έχω πολύ καιρό να γράψω εδώ. Αυτό συμβαίνει γιατί πέρα των άλλων, τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με την ολοκλήρωση της συλλογής διηγημάτων μου, οπότε το λίγο μυαλό που έχει απομείνει είναι συνεχώς εκεί. Σήμερα, δεν άντεξα όμως. με ενέπνευσε η επικαιρότητα να γράψω το παρακάτω, που πολύ σοβαρά το σκέφτομαι να το εντάξω και αυτό στη συλλογή. Δείτε το με χιούμορ, φυσικά είναι βλάσφημο, αλλά πιστεύω με λεπτό και έξυπνο τρόπο. Εξάλλου τα περισσότερα μπορεί και να ισχύουν. Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάτε πως διαβάζετε μυθοπλασία.
Το βελούδινο Διαζύγιο
Ο απροσδιόριστης ηλικίας αδύνατος άντρας με το αυστηρό, ασκητικό σχεδόν πρόσωπο, που ήταν σε πλήρη αντίθεση με το γκρι πανάκριβο cool wool κουστούμι και τα χειροποίητα, ειδική παραγγελία ιταλικά παπούτσια, έσκυψε προς το μέρος του ηλικιωμένου σεβάσμιου ρασοφόρου οικοδεσπότη του. Εκείνος καθόταν στην άλλη άκρη του βυζαντινής, τεχνοτροπίας καναπέ, στο αρχιερατικό γραφείο. Μειδίασε ελαφρά κατεβάζοντας στην άκρη της αριστοκρατικά γαμψής μύτης του, τα λεπτά χρυσά γυαλιά του.
«Να υποχωρήσετε! Φυσικά και να υποχωρήσετε! Μα δεν το βλέπετε; Ένας τόσο έξυπνος και με πείρα άνθρωπος όπως εσείς; Με όλο το σεβασμό, νομίζω ότι είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία αυτή. Αναλογιστείτε τα πολλαπλά οφέλη από μία τέτοια ενέργεια. Η παρούσα κυβέρνηση θα το πουλήσει στην πελατεία της ως επιτυχία τώρα που έχει φθαρεί από την ανακολουθία και τις συνεχείς υποχωρήσεις. Θα μπορέσει να κάνει μερικές δεκάδες χιλιάδες ρουσφέτια και αυτή, ίσα ίσα για να δυσκολέψει τη νίκη των επόμενων.
Η αντιπολίτευση από την άλλη, θα το κάνει σημαία στον αγώνα της για την εξουσία και εσείς θα φροντίσετε φυσικά να βοηθήσετε ώστε η σημαία αυτή να υψωθεί νικηφόρα. Έτσι θα μπορέσετε να απαιτήσετε από την επόμενη κυβέρνηση περισσότερα από όσα θα ήταν διατεθειμένη να δώσει στο μέλλον.
Ο λαός που σας στηρίζει πατροπαράδοτα και με κλειστά μάτια, θα συσπειρωθεί κοντά σας, θα ξεχάσει τα δεκάδες σκάνδαλα που τον κλόνισαν τα τελευταία χρόνια όπως και θα πάψουν οι φωνές που ολοένα δυναμώνουν για δήθεν αδιαφορία και αναλγησία εκ μέρους σας, στο δράμα που υφίσταται και τον ταλανίζει τα τελευταία χρόνια.
Στο κάτω κάτω, δεν θα χάσετε οικονομικά τώρα, το αντίθετο. Θα λαμβάνετε τα ίδια ποσά ως επιδότηση που θα διαχειρίζεστε ΕΣΕΙΣ και μόνο. Στο μέλλον, η επόμενη
κυβέρνηση θα επαναφέρει με λαϊκή απαίτηση το παρόν καθεστώς, η επιδότηση όμως, στο μεγαλύτερο μέρος της θα μείνει. Για όλους αυτούς τους λόγους και με κάθε σεβασμό και αγάπη στο πρόσωπο σας είμαι τόσο απόλυτος και κάθετος μακαριότατε. Συγχωρέστε το ύφος μου αλλά πιστεύω αναγνωρίζετε την αφοσίωση μου απέναντι σας και το πόσο αποτελεσματικά σας υπηρετώ τόσα χρόνια. Όπως και την αγωνία μου να μη θιγεί στο ελάχιστο η Εκκλησία.»
Σταμάτησε τον απνευστί λόγο του κοιτάζοντας έντονα με τα κατάμαυρα μάτια του τον γέροντα αρχιεπίσκοπο ο οποίος άκουγε όλη αυτή την ώρα σκεφτικός.
-« Ναι… Σίγουρα έχει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, δεν αντιλέγω»… χάιδεψε την γενειάδα του αφηρημένα. « Θα δεχτώ πολλά εσωτερικά πυρά ξέρετε. θα εξεγερθεί μεγάλη μερίδα του κατώτερου κλήρου.»
«Το γνωρίζω, είναι αναμενόμενη κάποια αντίδραση. Εδώ θα βοηθήσει λίγο η αντιπολίτευση, κατευναστικά. Έχετε μου εμπιστοσύνη, ανέκαθεν η αντιπολίτευση αυτή είχε αρμονικότατες σχέσεις συμβίωσης και συνεργασίας με την Εκκλησία. Εξάλλου ο τωρινός αρχηγός της είναι επιεικώς μειωμένης αντίληψης. Του έχω ήδη μιλήσει. Θα συνεργαστεί σε ό,τι του ζητήσουμε για το θέμα αυτό. Μείνετε ήσυχος. Το μόνο που θέλει είναι η εξουσία, τίποτε άλλο. Θα κάνει τα πάντα γι’ αυτό. Ξέρει ότι ελέγχουμε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο, μέχρι και ένας ηλίθιος σαν αυτόν το καταλαβαίνει.»
-«Και με την κυβέρνηση; Τι προβλέπετε; Θα κρατήσει πολύ αυτή η κατάσταση; Εάν κρατήσει πολύ, ίσως κινδυνέψει η δική μου θέση…»
« Έχω τις επαφές μου ήδη και εκεί. Οι περισσότεροι είναι σε κατάσταση πανικού ή αποχαύνωσης. Χρειάζονται κάτι τέτοιο να βρουν ως δικαιολογία για να πέσουν ηρωικά και να κερδίσουν μερικά ξεφτίδια της χαμένης τους αίγλης πίσω. Όπως όμως σας είπα, επί της ουσίας δεν χάνετε εσείς. Περισσότερο για ντόρο γίνεται όλο αυτό. Το ξέρουν και οι ίδιοι. Είναι όμως απελπισμένοι. Έπρεπε να βλέπατε πώς έλαμψε το πρόσωπο του πρωθυπουργού όταν του έκανα την πρόταση…»
Ο αρχιεπίσκοπος γούρλωσε τα μάτια του διάπλατα από το σοκ της έκπληξης.
-«Ώστε ΕΣΕΙΣ;… Εσείς λοιπόν! Καλά, πώς; Πότε; Γιατί; Γνωρίζω ότι παρέχετε συμβουλές σε πολλά σημαίνοντα πρόσωπα, όμως δεν γνώριζα ότι συνεργάζεστε και με τον πρωθυπουργό. ΑΥΤΟΝ ειδικά τον πρωθυπουργό…» Ο γέροντας είχε χάσει το χρώμα του.
«Μην ταράζεστε μακαριότατε, η αφοσίωση και η προσήλωση μου στην Εκκλησία, υπερισχύει των όποιων επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Όσο για τον τωρινό πρωθυπουργό, με τις συμβουλές και επαφές ποιού νομίζετε πως κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός και να παραμείνει; Μην ταράζεστε και μην ανησυχείτε λοιπόν. Όλα θα γίνουν ακριβώς όπως σας είπα. Η Εκκλησία ποτέ δεν πρέπει να χάνει και ποτέ δεν έχασε, όσο ακολουθεί τις συμβουλές πιστών και αφοσιωμένων ανθρώπων σαν και μένα. Τώρα επιτρέψτε μου να αποχωρήσω, να σας αφήσω να ξεκουραστείτε, ήταν δύσκολη μέρα σήμερα. Εξάλλου σε δύο ώρες πρέπει να βρίσκομαι στο γραφείο του καημένου του επόμενου σύντομου πρωθυπουργού.
Αλήθεια, έχω την έγκριση σας να κανονίσω μία συνάντηση τις επόμενες μέρες.
Εδώ, στην Αρχιεπισκοπή;»
-« Ναι φυσικά κ. Φιδέα. Φυσικά, σας έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Ενεργείστε όπως εσείς ξέρετε.»
Ο Λούκης Φιδέας, σηκώθηκε αργά και κάνοντας μία ελαφριά υπόκλιση, είπε στον αρχιεπίσκοπο που με απλανές βλέμμα κοίταζε κάτι απροσδιόριστο μεταξύ γραφείου και τίποτα: «Την ευχή σας, εις το επανειδείν.»
Γύρισε και με αργά βήματα κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Κανείς δεν μπόρεσε να δει την αβυσσαλέα λάμψη που κυριάρχησε στιγμιαία στα κατάμαυρα μάτια του. Στη διάρκεια της πολύ μακράς «ζωής» του, ή καλύτερα ύπαρξης, χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει χιλιάδες ονόματα. Το αγαπημένο του παιχνίδι όμως ήταν πάντα, η Εκκλησία. Από τότε που κάποιος έριξε την ιδέα στους πρώτους χριστιανούς. Κάγχασε σιγανά στη θύμηση. Προχώρησε προς την έξοδο χωρίς να βιάζεται, ανέμελα.
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
