Τούτες τις άγ(ρ)ιες καταναλωτικές μέρες

Τούτες τις μέρες που τα εθίματα του πάλαι ποτέ παρελθόντος, της επίπλαστης δανεικής ευημερίας μας τσιγκλάνε γλυκόπικρα, όσοι ακόμα δύνανται δηλαδή, τρέχουμε στα μεγαλομπακάλικα και τα μεγαλοπαιχνιδάδικα των Ζάπλουτων Α.Ε. να αφήσουμε τα λίγα ή τα πολλά που διαθέτουμε, για το «κάτι παραπάνω, κάτι καλύτερο για τις γιορτές».
Φυσικά, αυτό είναι ανθρώπινο και πανάρχαιο. Η τάση δηλαδή μέσα στο κρύο και τη νεκρική καντήφλα του χειμώνα, να γιορτάσει ο άνθρωπος. Δεν αναφέρομαι φυσικά στα Χριστούγεννα, τα οποία είναι μία σχετικά νέα γιορτή που προσπάθησε και κατάφερε να υποσκελίσει και αντικαταστήσει με μεγάλη επιτυχία, τις πολύ αρχαιότερες παγανιστικές, υιοθετώντας πολλά από τα έθιμα τους.
Ναι είναι ανθρώπινο να θέλουμε να γιορτάζουμε, να χαιρόμαστε. Η γιορτή όμως, δεν είναι κάτι το ατομικό. Είναι συλλογική και συμμετοχική διαδικασία. Για να τη χαρούμε χρειάζεται να γιορτάσουμε με τους άλλους. Όλους τους άλλους, όχι μόνο τους οικείους. Έτσι το γιορταστικό πνεύμα απλώνεται. Με τη μαζικότητα και τη συμμετοχή όλων, ισότιμα. Και δυστυχώς αυτά τα χρόνια, δεν μπορούν να γιορτάζουν όλοι. Θα έλεγα πως αυτοί που πλέον δύνανται, είναι μειοψηφία.
Τι θέλω να πω.
Το γνωστό σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που κλείνουν μάτια, και αυτιά στη φρίκη που προκάλεσε η κρίση, επειδή είναι «τυχεροί», επειδή μπορούν κι επειδή δεν θέλουν να απλώσουν χέρι στον πεσμένο. Το απελπιστικά γνωστό σε όλους λοιπόν. Λέω για τους άστεγους, τους πεινασμένους, τους διωγμένους συνανθρώπους μας εξαιτίας πολέμων ξενόφερτων στις χώρες τους, αυτούς που δεν έχουν όχι για το «κάτι παραπάνω, κάτι καλύτερο για τις γιορτές», αλλά ούτε για το απλό καθημερινό ξεροκόμματο.
Γι’ αυτούς λέω.
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ στη γιορτή «μας».
Και δεν επικαλούμαι την φιλανθρωπία της εκκλησίας, την σιχαίνομαι αυτή την «φιλανθρωπία». Η φιλανθρωπία είναι κάθετη ενέργεια, από τα πάνω προς τα κάτω. Ο δυνατός και έχων, ελεεί τον αδύναμο κι ενδεή (τον φτωχό). Η πράξη αυτή είναι για μένα άξια περιφρόνησης. Να είστε σίγουροι ότι εκκλησία, ΜΚΟ, μεγαλολεφτάδες, εταιρείες, εκμεταλλεύονται αυτό το συγκινησιακό κλίμα των ημερών προς όφελος τους πρώτα. Διαφήμιση από το τζάμπα γι αυτούς, φοροελαφρύνσεις κλπ.
Προσωπικά προτιμώ την αλληλεγγύη. Αυτή είναι πράξη οριζόντια. Κοιτάς τον άλλο ίσα στα μάτια και του δίνεις το χέρι, μοιράζεσαι. Βρες κάποιον που μένει στο δρόμο και κάλεσε τον έστω για ένα γιορτινό φαί, ένα ζεστό μπάνιο, γίνε μια αχτίδα φωτός κι ανθρωπιάς γι αυτόν. Δεν είσαι ανώτερος είσαι κι εσύ άνθρωπος και ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ, αυτό που μπορείς. Για να έχει νόημα η όποια γιορτή.
Το τι λοιπόν θα επιλέξετε, δεν θα σας το πω εγώ. Αν βεβαίως επιλέξετε. Πράξτε σύμφωνα με τη συνείδηση και με αυτό που κουβαλάτε μέσα σας.
Πολλά όμως είπα γι αυτό και σίγουρα σας τα ζάλισα.
Θα πω κάτι ακόμα.
Για τους μεγαλομπακάληδες και τους Ζάπλουτους Α.Ε. ιδιοκτήτες των εταιρειών, μετόχους, τα δουλικά τσιράκια τους, χρυσοκάνθαρα golden boys (πλην ελαχιστοτάτων που τυχαίνει να γνωρίζω), διευθυντές και προϊσταμένους (ευτυχώς όχι όλοι από αυτούς) καταστημάτων. Τα παχυλά και γαμάτα σας μερίσματα, τα bonus και οι υψηλοί μισθοί σας, τα γαμημένα τα κέρδη σας, προέρχονται από τον ιδρώτα και τον κόπο των χιλιάδων χαμηλόμισθων εργατών και υπαλλήλων που δουλεύουν για ψίχουλα στις γαλέρες σας. Να τους σέβεστε και να τους υπολογίζετε τουλάχιστον, αφού δεν τους πληρώνετε παρά τα «νόμιμα», τα ελάχιστα. ΑΥΤΟΙ είναι που σας φέρνουν τον σιχαμένο πλούτο σας! Στη πλάτη αυτών τρώτε το παντεσπάνι σας.
Και σας το λέμε ΕΜΕΙΣ! Οι ΠΕΛΑΤΕΣ, αυτοί που αγοράζουν από εσάς.
Εμείς πάλι οι απλοί, οι πολλοί, ας έχουμε στο νου μας πως αυτές οι μέρες για τους εργαζόμενους σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, κάθε άλλο παρά γιορτινές είναι. Τραβάνε άγριο κουπί. Σεβασμός λοιπόν απέναντί τους, κατανόηση και αλληλεγγύη. Όποιος του έρχεται να πει τη παπαριά για να νιώσει «ανώτερος» απέναντι στον υπάλληλο, ας την κάνει γαργάρα κι ας την καταπιεί. Γκώσαμε στις παπαριές όλο το χρόνο. Νισάφι και τουμπεκί λοιπόν.
Τελειώνω θέλοντας να ευχηθώ σε όλες και όλους καλές γιορτινές μέρες με υγεία και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Σε ό,τι κι αν πιστεύετε, δεν έχει σημασία.
Όσο για μένα, γιορτάζω όλο το χρόνο, κάθε μέρα, πιστεύω στην ανθρωπιά και δεν χρειάζομαι ούτε νόμους, ούτε κανόνες, ούτε θεϊκές επιταγές γι αυτό.