ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΕΙΘΗΝΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ… του Μανόλη Κωνσταντάκη
Τα τελευταία 20 χρόνια περίπου, η ζωή μας έχει αλλάξει με την εφαρμογή και τη χρήση της τεχνολογίας, σε απίστευτο βαθμό. Εκεί που έπρεπε να τρέχουμε σε υπηρεσίες, τράπεζες, εφορίες, μητρώα, επιχειρήσεις κ.λ.π. για τις συναλλαγές μας τις καθημερινές, μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά πια από το κινητό μας εύκολα. Μπορούμε να βρούμε ή να δούμε σχεδόν τα πάντα, όσο μακριά κι αν είναι άμεσα. Για να εξηγούμαστε από την αρχή, δεν είμαι εναντίον της τεχνολογίας, κάθε άλλο, ίσα ίσα που τη λατρεύω, μου αρέσει και τη χρησιμοποιώ και εγώ εκεί και με τον τρόπο που πρέπει. Αυτό που με προβληματίζει είναι ποιος, με ποιο σκοπό την ελέγχει και φυσικά η καταναγκαστική επιβολή της στην καθημερινότητα μας. Αναφέρομαι στην υποχρεωτική (σε λίγο καιρό) εγκατάσταση μηχανημάτων POS και στην χρήση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα Μ.Μ.Μ.
Γιατί άραγε να υποχρεώνει το περίπτερο ή το ψιλικατζίδικο ή το σουβλατζίδικο να εγκαταστήσουν POS; Γιατί να υποχρεώνεται ο πολίτης να χρησιμοποιεί κάρτα για αγορές 3 και 5 ευρώ; Για να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα; Όχι φυσικά. Είναι μια μαζική άσκηση πειθαρχίας του πλήθους, άλλη μια μορφή ακραίου ολοκληρωτισμού , καταγραφής των αγοραστικών συνηθειών μας μέχρι της παραμικρής. Το κυριότερο όμως είναι άλλος ένας ύπουλος και ξεδιάντροπος τρόπος να βγάζουν οι τράπεζες κάθε χρόνο προμήθειες της τάξης του 1,5 έως 2 δις ευρώ. Μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια. Ή μάλλον τρία καθώς υπάρχουν και άλλες «δυνατότητες» να χρησιμοποιηθούν τα στοιχεία αυτά από μεγάλες εταιρείες που συνεργάζονται με τις τράπεζες για προώθηση πωλήσεων και όχι μόνο.
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
