Ζήτω οι άσκοπες μετακινήσεις!
Στις ημέρες των εορτών τα ταπεινά «κουνελάκια» είχαν ήδη ξεχυθεί κατά εκατομμύρια σε όλους τους δρόμους του ελλαδικού χώρου προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο, που θυμίζει τις εορταστικές εποχές προ μνημονίων. Το καθολικό «λοκντάουν» έχει ήδη καταρρεύσει κατά το μεγαλύτερο μέρος του, οι πάντες μετακινούνται ασκόπως συστηματικά, έτσι για σπάσιμο και είναι ζήτημα αν σε όλη την επικράτεια εξακολουθούν να βρίσκονται σε καραντίνα 100 άτομα.
Το φαινόμενο είναι αρκετά αξιοπερίεργο, αν σκεφτεί κάποιος ότι όλοι οι μαζικοί φορείς, τα κόμματα, η εκκλησία, όλοι, τέλος πάντων, οι συντελεστές της δημόσιας ζωής και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν ταχθεί από την αρχή στο πλευρό της κυβέρνησης επικροτώντας ένα από τα πιο αυταρχικά «λοκντάουν» σε όλον τον πλανήτη, αν όχι πλειοδοτώντας για ακόμα πιο σκληρούς περιορισμούς.
Δεν είναι στους σκοπούς αυτού του σημειώματος η ερμηνεία αυτού του φαινομένου, ωστόσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως ο στενά ατομικιστικός τρόπος, με τον οποίο έχει διδαχτεί, να λειτουργεί ο «έλληνας» διαχρονικά, βρήκε τη συλλογική έκφραση του στους δρόμους και στις πλατείες.
Χωρίς στριμώγματα, χωρίς κορναρίσματα, χωρίς τους γνώριμους εκνευρισμούς, ο ένας με τον άλλον βρήκαν επιτέλους το θάρρος να δραπετεύσουν, έστω για λίγες ώρες, από την απέραντη φυλακή, που τους έκλεισαν τα μισητά αγέλαστα ανθρωπάκια που κάθονται σε εκείνα τα ψηλά κτίρια.
Φοβισμένοι, ακόμα, από τις αστυνομικές απαγορεύσεις και την αυθαιρεσία των ραβδούχων, με τις μάσκες μέχρι τα μάτια βγήκαν με τα παιδιά τους, να γιορτάσουν μια πρωτόγνωρη βουβή γιορτή. Όσο συντεταγμένα κλείστηκαν μέσα στην πρώτη καραντίνα, ακολουθώντας τις υποδείξεις του γλυκούλη κυρίου Τσιόδρα, τόσο συντεταγμένα αψήφησαν (εντός των ορίων) τη δεύτερη.
Από την άλλη, τα εξουσιαστικά ανθρωπάκια που έχουν παλαβώσει, τελείως, με το δικαίωμα, που έχουν αποκτήσει να ορίζουν με φιρμάνια ακόμα και τις πιο ιδιαίτερες και προσωπικές στιγμές των υπηκόων τους με αφορμή το υγειονομικό, τα έχουν χαμένα. Αγέλαστοι, ξυνοί, κακογερασμένοι, με πρόσωπα παραμορφωμένα από την περιφρόνηση για τους «ανεύθυνους πολίτες», ανακοινώνουν ξερά τα αστεία, είναι η αλήθεια, φιρμάνια τους: απαγορεύονται τα σχολεία, απαγορεύονται τα αθλήματα, απαγορεύεται το ψάρεμα και το κολύμπι. Απαγορεύεται να παίζουν τα παιδιά, απαγορεύεται να κάνετε πάρτυ, απαγορεύεται να ξενυχτάτε, απαγορεύεται το αλκοόλ, απαγορεύεται να κάνετε έρωτα (κολλάει), θα έχετε απόσταση 2 μέτρα στο δρόμο και τρία εντός του ΙΧ, θα φοράτε μάσκες στο σαλόνι, αλλά όχι στο υπνοδωμάτιο, θα κάνετε τραπέζι μόνο εννιά άτομα και όχι δέκα, γιατί απαγορεύεται.
Η αλλαγή του χρόνου θα γίνει μεσημέρι και η ανάσταση ξημερώματα, επειδή έτσι μας αρέσει. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, διότι έτσι γουστάρουμε. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις γενικώς, εκτός αν πρόκειται για φίλους της κυβέρνησης. Όσοι θέλουν να δουν το έτερον ήμισυ, θα πρέπει να παντρευτούν και να ζουν κάτω από την ίδια στέγη, ώστε να μην έχουμε άσκοπες μετακινήσεις. Αλλοιώς υπάρχει και το skype. Απαγορεύονται τα νυχάδικα, επιτρέπουμε, όμως, τα κομμωτήρια.
Απαγορεύουμε τα πάντα στην βιομηχανική πίσω αυλή των Αθηνών, στο Θριάσιο, επειδή μπορούμε. Και το σημαντικότερο. Απαγορεύεται να έχετε διαφορετική γνώμη από τη δική μας. Απαγορεύεται η κριτική, απαγορεύεται να γράφετε, πως έχουμε διπλό σύστημα καταμέτρησης των κρουσμάτων, απαγορεύονται οι κτηνώδεις επιθέσεις στα μέλη της κυβέρνησης με… τρυκάκια, απαγορεύεται να ισχυρίζεστε πως οι αστυνομικοί δεν είναι οι άγγελοι της τάξης αλλά κάτι άλλο.
Ο Χρυσοχοϊδης, ο εθνικός μας υπουργός δημοσίας τάξεως βρίσκεται στο στοιχείο του, ζει ένα όνειρο, ότι οι πραιτωριανοί του θα μπαίνουν πόρτα-πόρτα στα σπίτια και θα μετράνε τους καλεσμένους, θα ψάχνουν κάτω από τα κρεβάτια και στο πατάρι, θα μετρούν τα ποτήρια και τα άπλυτα πιάτα για να πιάσουν τους παραβάτες.
Δεν κάνει πλάκα, το εννοεί!
Οι εξουσιαστές λατρεύουν να ακούν τη φωνή τους και να βλέπουν το είδωλό τους στην κάμερα, ως τα όρια της αυτοϊκανοποίησης. Η πιο γλυκιά μουσική είναι ο μονόλογός τους. Βασανίζουν τα θύματα τους με την πιο αποτρόπαιη σαδιστική διάθεση, ηδονίζονται να κρυφακούν τον θρήνο όσων καταστρέφονται από τις παράλογες, αντιφατικές και ηλίθιες διαταγές τους απολαμβάνοντας ταυτόχρονα ένα λουκούλλειο γεύμα ή μια ωραία εκδρομή, σαν τον κύριο Κυρβάλ στο σκοτεινό αριστούργημα του μαρκησίου Ντε Σαντ «120 μέρες στα Σόδομα».
Μ’ άλλα λόγια, τα κατώτερα όργανα της εξουσίας διεκδικούν κι αυτά το μερίδιο στον σαδισμό, ταλαιπωρώντας όσο μπορούν τα δύστυχα ανθρωπάκια, που πέφτουν στα νύχια τους. Όποιος θέλει πολύ ΚΡΑΤΟΣ είναι η κατάλληλη εποχή για να το απολαύσει, υπεύθυνα πάντα.
Για να μην τους αδικούμε, όμως, έχουν και τη βικτωριανή, φιλάνθρωπη πλευρά τους. Ορίστε, ο μεγαλοπρεπής υπουργός, μέσα στην ανεξάντλητη επιείκειά του, έσβησε το πρόστιμο 300 ευρώ στην κυρία, που πήγε να αφήσει ένα γαρύφαλλο στο Πολυτεχνείο και μαθαίνουμε επισήμως ότι το αστυνομικό όργανο λυπήθηκε τη γιαγιούλα, που πήγε να χαζέψει το στολισμένο Σύνταγμα και δεν της μπουμπούνισε το πρόστιμο.
Ο Μητσοτάκης ο Β′ έκανε ένα διάλειμμα από τις ατελείωτες διακοπές του, φόρεσε ποδιά και μοίρασε συσσίτιο στους άπορους πολίτες στο Κερατσίνι, ενώ την προηγούμενη μέρα η φιλόζωη Πρόεδρος της Δημοκρατίας μοίρασε συσσίτιο μαζί με τους εθελοντές της κουζίνας για απόρους «Ο άλλος άνθρωπος». Η πρόεδρος της δημοκρατίας, είναι η ίδια η οποία με την ψήφο της ως ανώτατη δικαστικός, τρεις φορές επικύρωσε τα μνημόνια της λεηλασίας και της αρπαγής των περιουσιών από τους ανθρώπους.
Περασμένα ξεχασμένα…
Κι αν ο φωνακλάς Άδωνις Γεωργιάδης είναι επαγγελματίας περφόρμερ και γι’ αυτόν κάθε μέρα δημοσιότητας είναι ακόμα μια μέρα ρουτίνας, μια κατηγορία δυναστών δεν μπορεί να διαχειριστεί με τίποτα αυτή την απρόσμενη δημοσιότητα.
Είναι το φοβερό και τρομερό μαύρο τάγμα των «λοιμωξιολόγων» με τις γκραν γκινιόλ φάτσες. Προηγουμένως, εντελώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό και εμφανώς απροετοίμαστοι για τόση δημοσιότητα, όταν δουν μαρκούτσι και κάμερα ξεστομίζουν του κόσμου τις βλακείες, τα μάτια τους βγάζουν σπίθες και είναι τόσο αποκρουστικοί ανάμεσα στους αποκρουστικούς, που πρακτικά σε εξωθούν να κάνεις τα αντίθετα από όσα συστήνουν. Αντιπροσωπεύουν την Επιστήμη (ο θεός να την κάνει) στο κάτω-κάτω.
Άλλη χάρη δεν έχουμε ζητήσει από το σύστημα.
Παρακαλούμε θερμά, ας συστηθεί μια επιτροπή ψυχιάτρων για να εξετάσει την επιτροπή των λοιμωξιολόγων, είναι ανάγκη απόλυτη…
Λ.
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
